Profesora
Od początku kariery naukowej prof. Dorota Wolska związana była z wrocławskim kulturoznawstwem i miała znaczący wkład w jego rozwój. Kierowała Zakładem Teorii i Krytyki Kultury, przewodniczyła Radzie Dyscypliny Nauki o Kulturze i Religii. Pełniła funkcję redaktorki naczelnej „Prac Kulturoznawczych”, współtworzyła działające w Instytucie Kulturoznawstwa Laboratorium Humanistyki Współczesnej. Była członkinią Komitetu Nauk o Kulturze PAN oraz Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego. Jej zainteresowania i prace badawcze koncentrowały się na aksjologicznie ukierunkowanej teorii kultury, estetyce oraz filozofii humanistyki. Miała wielki wpływ na kolejne pokolenia kulturoznawców.
26 sierpnia 2021 roku zmarła Profesor Dorota Wolska, od początku kariery naukowej związana z wrocławskim kulturoznawstwem. Jest to olbrzymia strata nie tylko dla Uniwersytetu Wrocławskiego i dyscypliny kulturoznawstwa, ale także dla tych, którzy mieli szczęście Ją poznać i przyjaźnić się z Nią. W naszej pamięci Profesor Wolska pozostanie uosobieniem najlepszych cech kulturoznawstwa, które było dla niej nie tylko perspektywą teoretyczną, ale także sposobem życia. Przekonać się mógł o tym każdy, kto doświadczył jej niezwykłej otwartości i wrażliwości. Rodzaj humanistyki, jaką uprawiała, określała jako „humanistykę reflektywną”, która nieustannie wprawia myśl w ruch i podważa ustalone pewniki, nie zamykając się nigdy w gotowych formułach. Profesor Wolska interesowała się aksjologicznie ukierunkowaną teorią kultury, estetyką oraz filozofią humanistyki ze szczególnym uwzględnieniem wiedzy o kulturze. Bliska była Jej idea współmyślności, której doświadczały kolejne roczniki studentów i studentek kulturoznawstwa, a w ostatnich latach liczna grupa magistrantek, magistrantów, doktorantek i doktorantów. Na Jej kultowych zajęciach trwała nieustanna, żywa wymiana idei. Dla wielu studentów i studentek była inspiracją, wzorem i autorytetem, dzięki któremu odnaleźli własną drogę.
Profesor Wolska kierowała Zakładem Teorii i Krytyki Kultury, przewodniczyła Radzie Dyscypliny: Nauki o Kulturze i Religii, współtworzyła działające w Instytucie Kulturoznawstwa Laboratorium Humanistyki Współczesnej. Jej praca magisterska i doktorska, napisane pod kierunkiem profesora Stanisława Pietraszki, poświęcone były problemom krytyki sztuki oraz twórczości. Habilitację uzyskała na podstawie książki Odzyskać doświadczenie. Sporny temat humanistyki współczesnej. Przetłumaczyła na język polski „Wiedzę lokalną. Dalsze eseje z zakresu antropologii interpretatywnej” Clifforda Geertza. Współredagowała książkę „Clifford Geertz – lokalna lektura” oraz tomy wrocławskich „Prac Kulturoznawczych”, których była redaktor naczelną: „Aksjotyczne przestrzenie kultury”, „Kultura i tragiczność”, „Kultura nie-ludzka”, „Post-Secular Culture?”, „Romowie a współczesna humanistyka”. Swoje artykuły publikowała między innymi na łamach czasopism „Teksty Drugie”, „Kultura i Społeczeństwo” oraz „Konteksty”. Współpracowała z wrocławskim pismem artystycznym „Format”. Stypendystka Fundacji Kościuszkowskiej oraz Instytutu Studiów Połnocnoamerykańskich im. Johna F. Kennedy’ego w Berlinie. Członkini Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego oraz Komitetu Nauk o Kulturze Polskiej Akademii Nauk. Należała do Rady Fundacji Centrum Sztuki WRO. Współtworzyła cykl otwartych wykładów wszechnicy kulturoznawczej Cultura Culturans. Kierowała grantem Narodowego Centrum Nauki „Laboratorium humanistyczne jako modus poznania. Od archeologii do projektu”.
Informacja pochodzi ze strony Instytutu Kulturoznawstwa
Powrót
