Określenie „archeologia” zawarte w tytule najnowszego tomu „Prac Kulturoznawczych” jest namową do spojrzenia wstecz i w głąb. Chodzi tak o wskazanie źródeł, które kształtowały myślenie o kulturze, jak i odsłonięcie trudniej dostrzegalnych tego warstw i aktywizujących czynników. Rozwój kultury wymagał usamodzielnienia refleksji o niej, programy kulturowe prowadziły ku koncepcjom kulturoznawczym. Należy zapytać, jaka myśl o kulturze kryje się w „Nowych Atenach”; jak idee S. Brzozowskiego i ich interpretacje przyczyniały się do powstania kulturoznawstwa. Historyczna semantyka tego ostatniego wyrażenia ukazuje, w jakich kontekstach pedagogicznych się ono pojawiało i jak je zmieniało. Takie badania odsłaniają różnorakie związki między np. wczesnymi pracami J. Kmity a socjopragmatyczną koncepcją kultury czy umożliwiają odniesienie korczakowskiej myśli do współczesnego statusu humanistyki. Dlatego też za wartą umieszczenia w tym tomie uznano korespondencję między trzema Prezesami Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego, związaną z przygotowywanym właśnie zjazdem PTK.
Powrót