Zapisz się, by otrzymywać informacje o nowościach wydawniczych i spotkaniach.

Zamknij
0 0,00 

Tadeusz Klimowicz

Tadeusz Klimowicz

Profesor doktor habilitowany

Pisze o sobie

Urodzony 1950, matura – 1968, magisterium – 1973, doktorat – 1978, habilitacja – 1986, profesura – 1994, emerytura – 2020. Spełniony rusycysta piszący o literaturze i kulturze rosyjskiej ostatnich stu kilkudziesięciu lat. Niespełniony bohemista, czechofil. Po drodze kierownik Zakładu Lit. i Kultury Rosyjskiej, z-ca dyr. IFS, prodziekan Wydz. Filologicznego, dyrektor IFS.O mnie. Przyspieszony kurs dojrzewania przeszedłem na studiach. Raczej nie na Grodzkiej (IFS), raczej na Pocztowej (ITD). Ukształtował mnie klimat przełomu lat 60. i 70., unoszący się w powietrzu wirus kontrkultury hippisowskiej (miałem z nią kontakt platoniczny), który dwadzieścia lat później ułatwił mi zanurzenie się w postmodernizmie. To, kim jestem dzisiaj zawdzięczam wydanemu w 1970 r. albumowi koncertowemu z festiwalu w Woodstock (Joplin! Psychodeliczny The Star-Spangled Banner Hendriksa!) i pierwszej „Solidarności”. Mój kanon in statu nascendi: Powiększenie Antonioniego, Rzym Felliniego, Pociągi pod specjalnym nadzorem Menzla, kino Formana i Buñuela (od Piękności dnia), Wszystko na sprzedaż Wajdy, Zwierciadło Tarkowskiego, Pulp Fiction Tarantino, proza Hrabala i Konwickiego (późnego), Generation P Pielewina, Lolita Nabokova, Przypadki inżyniera dusz ludzkich Škvoreckiego, Kompleks Portnoya Rotha, poezja Bursy i Wojaczka, eseistyka Sontag i Eco, kołysanka Komedy z Rosemary’s Baby, „Breakout”, rosyjski underground lat 60.-80., imaginarium Saudka, Między słowami Sofii Coppoli, Rybka zwana Wandą z Cleesem, Absolwent z Hoffmanem.

Prowadzi blog: tadeuszk.blogspot.com

Więcej informacji

Powrót
Ten serwis w celu prawidłowego działania używa plików cookies. Brak zmiany ustawień przeglądarki oznacza zgodę na ich użycie.
Szczegółowe informacje znajdziesz w Polityce cookies.
Zamknij