„Utracona prywatność” L. Pułki to analiza pierwotnej sytuacji komunikacyjnej w świecie pozbawionym nachalnej obecności mediów. W przestrzeni pozbawionej ekranów telewizyjnych ramą światopoglądu był widok zza okna – określał pojęcia bierności i aktywności, zakotwiczał człowieka w strukturze społecznej. Jak więc doszło do tego, że dziś przyjmujemy zdarzenia medialne za rodzaj objawienia. W jaki sposób staliśmy się „społeczeństwem spektaklu”? Publikacja opisuje także zmieniającą się intensywnie rzeczywistość: lokomotywy, parowce i podmorskie kable telegraficzne, dzięki którym skurczyły się kontynenty i oceany. Autor próbuje zrekonstruować światopoglądy i zachowania ludzi, którzy wraz z upływem czasu z „antyfuturystycznego gminu”, bojącego się automobilu, dzięki pismom ilustrowanym, radiu i TV stali się „odbiorcą współdziałającym”… Do refleksji nie tylko dla zainteresowanych historią mediów.
Powrót
