„Prace Kulturoznawcze” to najstarsze polskie czasopismo kulturoznawcze, które ukazuje się od 1987 roku. Jego powołanie wiąże się z rozwojem pierwszego w Polsce ośrodka studiów kulturoznawczych na Uniwersytecie Wrocławskim. Od 2016 roku „Prace Kulturoznawcze” ukazują się jako kwartalnik. Tym, co od początku je wyróżnia jest prezentacja polskiej – współczesnej i dawnej – myśli kulturoznawczej, inspirowanie jej rozwoju oraz inicjowanie twórczej dyskusji z najnowszymi koncepcjami. Łączy się z tym przyjęcie wyróżniającej ośrodek wrocławski koncepcji kultury zorientowanej na problematykę wartości. Buduje to trwałość merytoryczną pisma i nadaje spójność poszczególnym tomom. Dobór tematów kolejnych tomów wynika z diagnozy i prognozy aktualnej sytuacji kulturalnej. Najnowsze numery „Prac Kulturoznawczych” poświęcone są takim problemom jak kultura nie-ludzka, uczestnictwo i wspólnota, jedzenie, postsekularyzm, zmiany klimatu, krytyka kultury, studia nad roślinami czy nowymi formami telewizji. Zapraszając do współpracy autorów, reprezentujących różnorodne stanowiska teoretyczne, a także międzynarodowe środowiska naukowe, redakcja dba o to, by teksty eksponowały aksjologiczne aspekty rozważanych zagadnień. Takie ukierunkowanie odróżnia „Prace Kulturoznawcze” spośród wielu nie tylko polskich czasopism, które poświęcone są zagadnieniu kultury i jej teorii.
Powrót
