Historia — kultura — metafora. O myśleniu historycznym
Monografii „Historia — kultura — metafora. O myśleniu historycznym” patronuje idea epistemologii historii jako kulturologicznej teorii poznania historycznego. Autor przedstawia w niej swoje studia nad Fernandem Braudelem, koncepcję przeszłości widzianej jako globalny system społeczny, formalnie podobny do von Bertalanffy`ego systemu otwartego bez granic, ale organizowany przez nowe metafory modernistycznej historiografii à la Braudel.
Publikacja została podzielona na dwie części:
- „Historia — kultura — metafora”, część pierwsza, zawiera epistemologiczne wnioski z pracy nad twórczością Braudela. Instrumentarium do analizy świata braudelowskiego rozwinął autor w koncepcję epistemologii historii. Dzięki jej mocy eksplanacyjnej skonfrontował otoczenie teoretyczne i historiograficzne mistrza historiografii XX wieku i znalazł odpowiedź na swoje studenckie pytanie: dlaczego dzieło tak niestandardowe jak „Méditerrannée” uznaliśmy za arcydzieło historiografii? W książce też czytelnik znajdzie próbę odpowiedzi na pytanie, jaka jest geneza genezy.
- „O myśleniu historycznym”, część druga publikacji, to rozwinięcie kategorii epistemologii historii, odruchu antropomorfizacji. Pogłębienie znaczenia jednostkowego podmiotu sprawczego dla rozumienia klasycznej historiografii.
Idea ta niedoceniana nadal, pokazuje jak metaforyzowanie w tym duchu zasiedla dzieje bytami, które wzorowane na cechach przypisywanych działającemu człowiekowi, powodują, że przeszłość jest humanizowana, obrazowana na kształt człekopodobny. Dlatego też historyk, to ten, który naszą przeszłość pojmuje na kształt podsuwany przez teraźniejszość.
Powrót
