Niniejszy, 16 tom rocznika „Góry – Literatura – Kutura” w dużej części prezentuje zespół prac (artykułów, szkiców i not) poświęconych fenomenowi „człowieka gór”. Pojęcie to — jak się wydaje — nie ma statusu terminu w języku naukowym, a uznawane niekiedy okazjonalnie za takowy i stosowane w różnych dyskursach, jawi się w sposób nieostry jako ekspresywna metafora życia ludzkiego. Pojęcie to ma charakter historycznie (a może nawet geograficznie) zmienny. Termin „człowiek gór” ma też różne zastosowania w niejednorodnych i historycznie zmiennych kontekstach. Istotnym i godnym namysłu aspektem tej problematyki jest również fenomen autokreacji i stylizacji „na człowieka gór” (cechy osobowościowe i indywidualne predyspozycje, język, dialektyzacja w języku ogólnym, strój jako wyróżnik i przedmiot identyfikacji, snobizmy — na przykład czerwone swetry ratowników). Studia i szkice zebrane w niniejszym tomie nie wyczerpują sygnalizowanego tu tematu, koncentrują się tylko na niektórych jego aspektach, stanowiąc jednocześnie punkt wyjścia do dalszych badań i dyskusji w tym zakresie.
