Dyrektywne akty mowy w języku rosyjskim i niemieckim w świetle współczesnej komunikacji werbalnej

Monografia „Dyrektywne akty mowy w języku rosyjskim i niemieckim w świetle współczesnej komunikacji werbalnej” jest analizą dyrektywnych aktów mowy jako narzędzi niezbędnych do oddziaływania na wolę i zachowanie adresata w celu zaspokojenia potrzeb, życzeń i zamiarów nadawcy. Ma ona charakter systematyzujący, uogólniający i poszerzający dotychczasowe badania o analizę dyrektywnych aktów mowy opartą na wybranych zagadnieniach współczesnej komunikacji językowej. Omówione w niej zostały: miejsca dyrektywnych aktów mowy wśród innych aktów mowy oraz skład tej klasy aktów, budowa i sposób ich wyrażania, siła oddziaływania, zgodność z obowiązującym prawem, intencjonalność, fortunność oraz związek dyrektywnych aktów mowy z grzecznością językową.

Materiał językowy obrazujący mechanizmy rządzące użyciem omawianych aktów mowy zaczerpnięty został z dwóch języków — rosyjskiego i niemieckiego. Jego źródłem były: zasłyszane rozmowy Rosjan i Niemców, korpusy językowe (przede wszystkim НКРЯ — Национальный Корпус Русского Языка i DWDS — Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache), przykłady pochodzące z prasy i telewizji, blogów internetowych, reklam, współczesnej literatury. Różnorodność materiału pozwoliła spojrzeć na dyrektywne akty mowy realizowane w różnych sytuacjach komunikacyjnych i środowiskach społecznych w szerokim kontekście socjo- i pragmalingwistycznym. Wskazane zostały uniwersalne cechy dyrektywnych aktów mowy jako środków językowych niezbędnych każdej jednostce ludzkiej do funkcjonowania w społeczeństwie.