Książka dotyczy postaci jednego z najwybitniejszych polskich prawników pierwszych lat po drugiej wojnie światowej – profesora Adama Chełmońskiego (1890–1959). Jego zasługi sięgały jeszcze dwudziestolecia międzywojennego (m.in. praca naukowa i dydaktyczna na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, działalność adwokacka, praca w Komisji Kodyfikacyjnej II RP). Jednak najwyższą pozycję w polskim świecie prawniczym uczony osiągnął po II wojnie światowej, pracując na Uniwersytecie Wrocławskim i działając w ramach Zespołu Prawa Cywilnego Materialnego Komisji Kodyfikacyjnej PRL.
Opierając się w dużej mierze na wszechstronnej kwerendzie materiałów archiwalnych, w rozdziale I omówiono postać A. Chełmońskiego i jego szeroko zakrojoną działalność z podziałem na okres przed- i powojenny. Co do okresu przedwojennego przybliżono środowisko rodzinne, lata młodości i edukację. Ponadto przedstawiono samodzielną działalność zawodową (w tym polityczną i społeczną), działalność redakcyjną i wreszcie aktywność naukową i dydaktyczną. Na nieco mniej rozbudowanym schemacie przedstawiono działalność uczonego po drugiej wojnie światowej, koncentrując się przede wszystkim na jego aktywności naukowej i dydaktycznej.
Bazę źródłową dwóch ostatnich rozdziałów stanowią materiały archiwalne Komisji Kodyfikacyjnej PRL. Rozdział II i III napisane bowiem zostały przede wszystkim na podstawie tzw. tekstów ostatecznych protokołów Zespołu Prawa Cywilnego Materialnego Komisji Kodyfikacyjnej PRL, dostępnych w Archiwum Akt Nowych w Warszawie. Rozdziały te poświęcono działalności uczonego w Komisji Kodyfikacyjnej z rozróżnieniem na udział w pracach Zespołu Prawa Cywilnego Materialnego i pełnienie przez A. Chełmońskiego w tym Zespole funkcji koreferenta.
Słowa kluczowe: Adam Chełmoński (1890-1959), prawo cywilne, kodyfikacja prawa cywilnego PRL, Komisja Kodyfikacyjna PRL, Zespół Prawa Cywilnego Materialnego
Powrót
