„Zapoczątkowane przez Bronisława Wróblewskiego i Witolda Świdę w latach 30. XX wieku badania empiryczne wyznaczyły standard nowoczesnych nauk penalnych, jakim jest także współcześnie postulat wielopłaszczyznowego badania prawa. Poszerzenie pola badawczego nauk penalnych o zjawiska społeczne, przeżycia psychiczne czy też wartości związane z daną gałęzią prawa trzeba uznać za nieodzowną część i istotne wzbogacenie tej dziedziny prawoznawstwa. Wymagało ono jednak wypracowania i przyswojenia nowych metod i technik badawczych, stosowanych wcześniej jedynie na gruncie dyscyplin pozaprawnych.
Zważywszy na różne tradycje stosowania badań empirycznych w poszczególnych dyscyplinach prawa, należy zauważyć, że w prawie karnym, a zwłaszcza w prawie karnym wykonawczym, badania takie mają swoją ustaloną od lat pozycję. Ten sposób analizy problematyki karnowykonawczej, od narodzin tej gałęzi prawa, stanowi cenny argument w dyskusjach nad rozwiązaniami legislacyjnymi i aktualną polityką karną, stając się ważną przesłanką do doskonalenia systemu środków zwalczania i zapobiegania przestępczości.
Zadaniem, jakie postawili przed sobą autorzy poszczególnych opracowań składających się na tę książkę, było dokonanie analizy funkcjonowania niektórych elementów systemu prawa karnego wykonawczego i otwarcie tym samym perspektywy do konstruktywnej dyskusji nad prawidłowością dotychczas obowiązujących w tej przestrzeni regulacji prawnych i praktyki ich stosowania, co w dalszej kolejności mogłoby skutkować korektą obu tych form”.
– ze Słowa wstępnego
Powrót
