Książka jest próbą wejścia w kilka sfer życia teatru. Pierwszą sferą są rozważania dotyczące rozumienia etosu teatru narodowego w kulturze, a następnie istoty teatru o narracji plastycznej i charakterystycznych cech poetyki dzieł polskich twórców teatru autorskiego oraz utopii najwybitniejszych awangardystów XX wieku i wspólnot teatralnych. Zamyka je nakreślona droga Szajny i Gombrowicza w zdobywaniu międzynarodowego uznania. Drugą sferę stanowi przypomnienie postaci aktorów-męczenników za wiarę chrześcijańską i łączącej się z nimi refleksji o teatrze i grze aktorskiej. Wiedza o wystawianiu misteriów staropolskich Schillera i Dejmka, a współcześnie Scholi Wiejskiego Teatru Węgajty poszerza dążenia do odkrycia nowych źródeł teatru. Trzecią sferę wypełnia próba objaśnienia najtrudniejszych form krytyczno-teatralnych, takich jak portret aktorski, opis przedstawienia i opis roli oraz monologu we współczesnym teatrze. Intencją autorki było połączenie wiedzy historycznej z żywotną problematyką współczesnego teatru.
Powrót
