Oblicza Komunikacji | tom 7 | Język polityki – historia i współczesność

Profesora doktora habilitowana
W swojej działalności naukowej zajmuje się zagadnieniami związanymi z badaniami z zakresu językoznawstwa matematycznego, a w szczególności językoznawstwa statystycznego, badaniami socjolingwistycznymi i dociekaniami związanymi z szeroko rozumianą relacją między językiem a kulturą oraz zagadnieniami pragmatyki językowej, ze szczególnym uwzględnieniem języka tekstów perswazyjnych, strategii zachowań językowych i funkcji stereotypów językowych.

Doktor
Specjalizuje się w (krytycznej) analizie dyskursu, pragmalingwistyce, stylistyce, tekstologii. Najważniejsze poruszane przez niego tematy badawcze to: współczesny dyskurs publiczny, telewizyjne debaty polityków, język propagandy, polityki, mass mediów oraz ideologie w języku. W swoich badaniach dąży do rekonstrukcji strategii komunikacyjnych o charakterze perswazyjnym i manipulacyjnym, analizuje różne praktyki komunikacyjne w dyskursie publicznym. Zajmuje się również badaniem tekstów administracyjnych i społecznych pod kątem ich zrozumiałości, komunikatywności i poprawności językowej. Od 2012 roku także członek zespołu badawczego Pracowni Prostej Polszczyzny UWr. Współautor poradnika dla urzędników o tekstach funduszowych oraz redaktor czasopisma „Oblicza Komunikacji”.

Doktor habilitowany
Językoznawca i komunikolog, trener komunikacji interpersonalnej i społecznej, nauczyciel akademicki w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, autor książek Dyskurs polskich wiadomości prasowych i Język w grupie społecznej, współautor poradnika dla autorów tekstów użytkowych (Sztuka pisania) oraz poradnika dla urzędników i dziennikarzy piszących o funduszach europejskich. Kierownik i współtwórca Pracowni Prostej Polszczyzny UWr (http://www.ppp.uni.wroc.pl), redaktor czasopisma naukowego „Oblicza Komunikacji”.